روزهای اخر سال است.کاروانیان اماده سفرند. بارها رابسته وکوله را به دوش گرفته اند. اتوبوسها اماده پذیرشند .

همه کم کم سوار می شوند نگاه که می کنی همه حدودا   16 الی35   ساله هستند بین این صد نفر فقط 4یا5نفرند

که سن 45 به بالا دارند . برایم جای تعجب است جوانها اینقدر شور برای رفتن وزیارت شهدا دارند .شهدایی که اصلا ندیده اند جنگی که اصلا ندیده اند برای چه می روند ؟.....  

اری امام درست فرمودند اون سربازانی که در گهواره بوده اند الان بزرگ شده اند انگار به دنبال گمشده ای هستند انها می گویند شاید گمشده مان رابشود اینجا پیدا کرد      اری انها دعوت شده اند به سرزمین نور

اما چرا؟...شما بگویید.

اگر درمحلی مدت زیادی را زندگی بکنید واز اون محل کوچ کنید برای خاطرات ان دلتنگ می شوید

با شماهام ! شما دلتون برای رفیقاتون تنگ نشده .شما دلتون برای خاکریز تنگ نشده شما دلتون برای دعای کمیل وزیارت عاشورا توپ وتانک ورگبار مسلسل برای معبر زدن تنگ نشده

به این جوانها نگاه کنید با اینکه نبودند ندیدند اما عاشق جبهه وشهدایند. شما رفقاتون رو فراموش کردید شماها به دنیا دل بستید ...به خود ایید ..امروز به خود ایید که فردا دیر است

((((راه شهادت باز است باز))))